O Ashmolean Museum (Oxford) acolle a rica colección de textos cuneiformes cedidos por Herbert Weld Blundell nos años 1920, dentro da cal se encontran dous documentos escritos en sumerio procedentes da cidade de Larsa (catalogados como WB 62 e WB 444) nos que se contén a Lista Real Sumeria. O máis coñecido é WB 444, o chamado prisma Weld-Blundell, un prisma de barro cocido con textos en cada unha das súas catro caras, distribuídos en dúas columnas, que recolle todas as dinastías dende época antediluviana (sen dúbida míticas) ata o final do reinado de Sin-magir (1828-1817 a.e.), da primeira dinastía de Isin. O feito de que non se inclúan dinastías nin reis posteriores indica que este documento foi escrito arredor das datas finais recollidas no listado, é dicir, no século XIX a.e. (contemporáneo da primeira dinastía de Babilonia; cf. Langdon, p.5)
Con todo, a partir da análise dalgúns termos, Jacobsen (1939: 140-141) concluíu que a composición da lista na súa forma orixinal debía remontarse aos tempos de Utu-Hegal (2124-2113*), quen reinou en Uruk xusto antes do comezo da dinastía Ur III, e que a parte antediluviana, así como a fin da lista, foron engadidos posteriores.
WB 62, pola súa vez, é unha pequena taboíña escrita por unha soa cara procedente da cidade de Larsa, que aínda que é considerada máis antiga que o prisma Weld-Blundell (ca. 2000 a.e., segundo Langdon), só recolle as dinastías anteriores ao Diluvio.
Entre as pezas procedentes da cidade de Nippur —centro relixioso sumerio—, atopamos o mesmo esquema cronolóxico que en WB 444 noutra taboíña estruturada en 12 columnas (da que se coñecen copias en fragmentos doutras 3 taboíñas), que remata o reconto dinástico no reinado de Enlil-bani, da primeira dinastía de Isin (1861-1837*). Esta cronoloxía detense, por tanto, uns poucos anos antes que a enumeración do prisma, polo que podemos supoñer que é lixeiramente máis antiga (cf. Jacobsen, 1939: 6)
En calquera caso, dentro da periodización da historia antiga mesopotámica, situámonos entre o período neosumerio e o paleobabilónico, cando se produce un importante rexurdimento da cultura sumeria. Dende estes momentos proliferan as copias, tanto da Lista Real como doutros documentos antigos de tempos sumero-acadios, costume que se continuará ata ben entrado o primeiro milenio a.e., cando o Imperio Neoasirio tome o relevo na preservación dos antigos escritos mesopotámicos.
Bibliografía
Con todo, a partir da análise dalgúns termos, Jacobsen (1939: 140-141) concluíu que a composición da lista na súa forma orixinal debía remontarse aos tempos de Utu-Hegal (2124-2113*), quen reinou en Uruk xusto antes do comezo da dinastía Ur III, e que a parte antediluviana, así como a fin da lista, foron engadidos posteriores.
Entre as pezas procedentes da cidade de Nippur —centro relixioso sumerio—, atopamos o mesmo esquema cronolóxico que en WB 444 noutra taboíña estruturada en 12 columnas (da que se coñecen copias en fragmentos doutras 3 taboíñas), que remata o reconto dinástico no reinado de Enlil-bani, da primeira dinastía de Isin (1861-1837*). Esta cronoloxía detense, por tanto, uns poucos anos antes que a enumeración do prisma, polo que podemos supoñer que é lixeiramente máis antiga (cf. Jacobsen, 1939: 6)
En calquera caso, dentro da periodización da historia antiga mesopotámica, situámonos entre o período neosumerio e o paleobabilónico, cando se produce un importante rexurdimento da cultura sumeria. Dende estes momentos proliferan as copias, tanto da Lista Real como doutros documentos antigos de tempos sumero-acadios, costume que se continuará ata ben entrado o primeiro milenio a.e., cando o Imperio Neoasirio tome o relevo na preservación dos antigos escritos mesopotámicos.
Bibliografía
- Jacobsen, T. 1939. The Sumerian King List. Oriental Institute, Assyriological Studies 11, University of Chicago Press
- Langdon, M.A. 1923. The Weld-Blundell Colection, vol. II. Historical Inscriptions, Containing Principally the Chronological Prism, W-B. 444. Oxford Editions of Cuneiform Texts.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Comentarios